Ondanks het soms uitvoerige dossier dat tegenwoordig van een funderingspaal wordt opgebouwd, blijft het maken van een kwalitatief goede funderingspaal in zekere mate een kwestie van “ervaring” en “gevoel”. Ik zal de laatste zijn die er voor pleit dat de dossiervorming minder kan of zelfs onzin is, in mijn ogen kan een dossier nog wel completer…

Het is echter wel van belang om de werkelijke waarde van de verschillende onderdelen van het dossier te kennen en te weten hoe deze met elkaar verband houden. Neem als voorbeeld geprefabriceerde funderingspalen. Van een prefab betonpaal is veel bekend en van een stalen buis die in de grond achter blijft ook. Mocht de weerstand bij het inbrengen opeens terug lopen (of niet oplopen) bij het bereiken van het paalpuntniveau zijn er kortweg drie mogelijkheden:

• de betonpaal is gebroken of de stalen buis is lek;
• er is een grote wateroverspanning ontstaan waardoor de paal in (tijdelijk) “drijfzand” staat;
• de laag die weerstand zou moeten bieden zit daar plaatselijk niet.

De hierbij behorende vervolgcontroles zijn eenvoudig:

• een prefab betonpaal kan akoestisch worden doorgemeten door het zogenaamde “hamertje tik”, het al dan niet lek zijn van een stalen paal is te “peilen”;
• of er sprake is van een wateroverspanning is de volgende dag vast te stellen door het “naheien” van de bewuste paal;
• het controleren van het grondonderzoek is per direct te doen; als dit onvoldoende vertrouwen geeft, is een controle sondering nabij de paal ook goed te organiseren.